بوجارزاده: همواره تشنه موفقیت و پیروزی هستم
“همه فن حریف” این مهمترین واژه برای معرفی مهدی بوجارزاده است. ورزشکار مردمی و مربی تحصیل کرده با مدرک کارشناسی تربیت بدنی و علوم ورزشی که در چند رشته ورزشی قهرمان شده ودر کسوت مربیگری هم به جامعه ورزش خدمت می کند . داستان زندگی ورزشی بوجارزاده بسیار جالب و شنیدنی است و به همین دلیل ، گفتگوی ما با این قهرمان کاراته ، وزنه برداری و پرورش اندام را شامل شد. پس این شما و این گپ و گفتگو با ورزشکار – مربی جوان و موفق سرزمین مان که به گفته خودش رکوردی بر جای گذاشت که می توانست در کتاب رکودهای “گینس” ثبت شود اما نشد.
گویا شما ورزش را ابتدا با کاراته شروع کردید.
- بله، من از ۳ سالگی وارد دنیای کاراته و سبک ” کان دان ریو” شدم. و این هنر رزمی را زیر نظر استاد ” مهدی فروغی ” فرا گرفتم. تنها ۵ سال و نیم داشتم که کمربند مشکی دان ۱ گرفتم. این موفقیت نام من را به عنوان یکی از رکورداران کتاب گینس مطرح کرد و البته ۴ هزار فرانک سوئیس نیز به من تعلق گرفت که متاسفانه به دلایلی از جمله شرایط جنگی آن زمان کشور، نامم در کتاب گینس ثبت نشد و جایزه را هم نتونستم دریافت کنم.
سال ها حضور در ورزش کاراته، می بایست درهای تیم ملی را هم بر روی شما باز کرده باشد. درست است؟
- من چند سال و در رده های سنی مختلف و هم در کمیته و هم در کاتا قهرمان ایران بودم. سال ۸۷ و برای حضور در مسابقات قهرمانی جهان در چین در انتخابی شرکت کردم که سوم شدم و به عضویت تیم ملی در آمدم. اما خودم و به دلایل شخصی، همراه با تیم ملی به رقابت های قهرمانی جهان نرفتم.
دلیل این تصمیم شما چه بود؟
- علت خیلی خاصی نداشت. چون هدفم چیز دیگری بود در ورزش آن زمان صلاح دیدم که به عنوان ورزشکار ملی در مسابقات برون مرزی شرکت نکنم.
بعد هم که وارد رشته های ورزشی دیگر شدید.
- من در سال هایی که در کاراته بودم، در بدنسازی هم فعالیت می کردم. سال ۷۷ در باشگاه “خزر” یوسف آباد زیر نظر استاد “امید جبلی ” بدنسازی را شروع کردم و خیلی زود متوجه شدم در این رشته هم استعداد دارم. این حضور من در ورزش بدنسازی مصادف شد با کسب دو مدال طلای وزنه برداری المپیک ۲۰۰۰سیدنی توسط “حسین رضازاده” و “حسین توکلی” . در همان ایام و بعد از رقابت های المپیک بود که فدراسیون وزنه برداری طی یک فراخوان ، از استعدادهای سراسر پایتخت دعوت به همکاری کرد. من هم در برنامه استعدادیابی فدراسیون وزنه برداری شرکت کردم و جزء ۶ نفر دعوت شده به کمپ تمرینی شدم در سالن کبکانیان. نهایتا اینکه در سال ۸۱ عنوان قهرمانی وزنه برداری کشور و پایتخت را بدست آوردم.
پس در پرورش اندام هم دارای مقام و عنوان هستید.
- بله یکی از افتخارات من این است که در پرورش اندان هم با مرحوم” بیت الله عباسپور” کار می کردم. و نیز موفق به کسب عنوان قهرمانی در رقابت های داخل کشور شدم (که در واقع سطح این مقام در داخل کشور برابری می کند با سطح مقام های آسیایی و جهانی. ( در بهمن سال گذشته بود که در وزن ۱۰۰ کیلو گرم موفق به ایستادن برروی سکوی قهرمانی شدم . پس از این مسابقات بود که واقعا احساس کردم که در ورزش به آنچه که می خواستم رسیده ام .
بعد هم که وارد دنیای مربیگری شدید.
- درست است من علاوه بر اینکه حکم مربیگری دان ۲ در کاراته دارم، در رشته بدنسازی نیز موفق به اخذ مدرک درجه یک بین المللی شدم که این مدرک رو سال ۲۰۱۲ در کشور سنگاپور اخذ کردم . و هم اکنون هم در باشگاه ایران فیزیک با مدیریت استاد امید جبلی مشغول به فعالیت در عرصه مربیگری نیز هستم.
خب حالا می خواهید چکار کنید و چه برنامه هایی در سر دارید؟
- امسال مسابقات آرنولد کلاسیک اسپانیا ،مسترالمپیا مسکو را در پیش دارم . اما جدیدترین برنامه من به این برمی گردد که باید خود را برای شرکت در یک دوره کلاس مربیگری حرفه ای در رشته مورد نظر خود آماده کنم. ضمنا مهر ماه امسال هم در یک دوره مسابقات آسیایی شرکت خواهم کرد تا انشاءالله افتخاری بزرگ برای خودم و کشورم بدست آورم.
صحبت های پایانی مرد همه فن حریف ورزش ایران را می شنویم.
- دراینجا لازم است به نوجوانان و جوانان یک توصیه بسیار مهم را گوشزد کنم و آن اینکه واقعا سالم و همراه با آگاهی کامل از مربی خود که در واقع عالم و با تجربه باشد ، ورزش کنند. در پایان نیز باید از خانواده عزیزم ، همچنین آقایان “مسعود قاسمی” (وزنه برداری)، “مهدی فروغی” (کاراته)، ” حاج اکبر اکرامی” و “امید جبلی” ( بدنسازی) تقدیر و تشکر ویژه داشته باشم و امیدوارم با موفقیت هایم در عرصه های داخلی و میادین بین المللی ، پاسخگوی زحمات این بزرگواران باشم.